Rozdział 2 ~I'm Mrs.Horan~

  Nie wiedząc ,że to wszystko dzieję tak szybko, właśnie teraz  w oddali zauważyłam zbliżającą się w moją stronę rodzinę. Byli wszyscy : Rafał,  Kamil, Patrycja ,wujek Tomasz, wujek Łukasz, ciocia Kamila i ciocia Dominika. Gdy ich zobaczyłam od razu posłałam uśmiech w ich kierunku ,a oni to odwzajemnili. Wszyscy ze szczęścia się na mnie rzucili przez co ledwo mogłam oddychać. Po chwili każdy stanął osobno i po kolei zaczęli się ze mną witać i mówić mi ,że nigdy nie zapomnę tych wakacji ,że będą jedyne, niepowtarzalne i wyjątkowe. Bardzo się ucieszyłam ,że z takim entuzjazmem mnie przyjęli. Wujek Łukasz wziął mój bagaż i spakował do swojego samochodu. Rafał i Kamil wsiedli do drugiego auta ze swoimi rodzicami i powiedzieli mi ,że za godzinę znowu się spotkamy. Ja usiadłam razem z Patrycją i ciocią Dominiką do auta wujka i po chwili ruszyliśmy.

   Do ich domu  jechaliśmy około 30 minut. Gdy wujek wjechał na osiedle ,na którym mieszkali ,zamurowało mnie. Dookoła były piękne wille z basenami.  Zaniemówiłam. Nie wiedziałam , że żyją w aż takich luksusach. Chodź co się dziwić skoro wujek prowadzi jakieś studio nagraniowe dla gwiazd Wielkiej Brytanii. Po tym jak wujek zaparkował wyszłam z samochodu razem z innymi i wzięłam bagaże, ale oczywiście wujek powiedział, żeby taka kruszynka jak ja tego nie dźwigała bo się połamie. Lekko się zaśmiałam i podziękowałam wujkowi. Weszliśmy do domu. Znowu nie wiedział co zrobić, a co dopiero powiedzieć. Salon był ogromny i nowoczesny tak samo kuchnia, łazienka i pokoje. Zaraz po rozejrzeniu się zawołała mnie Patrycja, ponieważ chciała pokazać mi jeszcze tara, ogród i basen. Wszystko wyglądało nieziemsko. 

  Po obejrzeniu ogrodu kuzynka zabrała mnie do "mojego" pokoju. Stało tam piękne duże łóżko i ogromna szafa. Zauważyłam jeszcze jedne drzwi, gdy je otworzyłam okazało się, że mam jeszcze własną łazienkę. Nie chciałam się rozpakowywać, bo jakoś nie miałam na to ochoty wolałam z kimś porozmawiać. Żałowałam ,że nie przyjechałam tu wcześniej, ale dobrze ,że wgl tu jestem i bd tu mieszkać. No właśnie bd tutaj mieszkać. Wyszłam z pokoju i udałam się do salonu, a tam zastałam resztę domowników.

-Wujku czy mogę z Wami porozmawiać?

-Oczywiście co się stało?- odpowiedział.

-No bo widzisz rodzice powiedzieli mi ,że bd mogła zamieszkać na stałe w Anglii ,a ja dalej nie wiem co i jak  czy mógłbyś mnie trochę uświadomić?- zapytałam.

-Dowiesz się o wszystkim w swoim czasie Lucy.- właśnie tak cała rodzina w Anglii mówi do mnie Lucy i nawet się cieszę bo nie brzmi to tak sztywnie jak "Łucja".

-No dobra, poczekam.- i wytkałam mu język na co wszyscy się uśmiechnęli.

  Po chwili do domu weszła reszta rodziny, która miała dojechać. Każdy się rozgościł i pytał mnie jak w Polsce, co u dziadka, babci i rodziców. Oczywiście odpowiedziałam ,że jest wszystko w porządku i ,że cieszę się, iż mam taką wspaniałą rodzinę jak oni na co wszyscy się wzruszyli.

   Nagle wujek Tomek zapytał się czy zrobimy dzisiaj grilla z okazji mojego przyjazdu wszyscy nagle wybiegli na taras ja nie wiedząc co się dzieje poszłam za nimi,  a tam już wujek Łukasz zaczął wyjmować grilla, ciocia Dominika cofnęła się do domu po kiełbaski, boczek i karkówkę. Nasza rodzina nigdy nie dbała o to co jadła,  a i tak wszyscy są szczupli. Wszyscy usiedliśmy na przy ogromny stole na tarasie i każdy częstował się przypieczonymi specjałami. Nagle Patrycja szybko odskoczyła od stołu i pobiegła do swojego domu. Wszyscy tylko szeroko się uśmiechnęli, a ja jak zwykle nie wiedziałam o co chodzi. Rafał z Kamilem dziwnie patrzyli w moją stronę, ale zignorowałam to i zaczęłam zajadać się karkówką. Poczułam ,że ktoś złapał mnie za ręce, a później za nogi i tak oto wylądowałam w basenie. Zaczęłam udawać, że się topie.

-Proszę ... Pomocy.... Ja nie.... umiem pływać!- krzyczałam.

  Za chwilę wszyscy rzucili się do basenu, aby mnie uratować ja wypłynęłam na powierzchnię i zaczęłam sie złowieszczo śmiać. Cała rodzina na początku była zdziwiona, a potem dołączyli do mnie. Po jakiś 5 minutach przyszła Patrycja, która na nasz widok odchyliła głowę na bok i zrobiła zdziwioną minę no i oczywiście znowu wszyscy się śmiali. Podeszła do mnie Patrycja i dała mi kopertę, a w niej...

-Kluczyki?...- zapytałam zdziwiona.

-Tak Lucy to są kluczyki.- zaśmiał się Kamil .

-No ,ale do czego one są czyżby do.....- wszyscy pokiwali głową potwierdzając moje przypuszczenia i szybko zasłonili uszy dłońmi.

-Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa do mojego mieszkania .Aaaaaaaaaaaa.- zaczęłam się cieszyć i skakać jak oszalała. Gdy skończyłam robić z siebie idiotkę zapytałam.

-To prawda ,że rodzice Was poinformowali o tym jak mogę zareagować?

-Owszem.- odpowiedziała uśmiechnięta ciocia Kamila.

-To dlatego zareagowaliście szybciej niż ja. Hahaha.- no i znów każdy był uśmiechnięty od ucha do ucha.

- Dobrze, że jestem na tyle leniwa i się nie rozpakowałam.- powiedziałam cicho, ale i tak pewnie każdy to usłyszał.

-To kiedy będę mogła się wprowadzić do mojego nowego domu?

-Wprowadzić miałaś się dzisiaj, ale wszyscy chcieliśmy się Tobą nacieszyć. Widzisz jutro wyjeżdżają nasi rodzice, bo razem prowadzą to studio nagraniowe, a muszą coś załatwić w USA i jeszcze jakieś tam rzeczy, których nie pojmuję, dlatego przywieziono Cię tutaj. Mamy nadzieję, że nie jesteś zła, ale nie widzieliśmy się tyle lat i zależało nam na tym.-powiedział Rafał, a mi popłynęła pojedyncza łza.

-Ja naprawdę się cieszę, że mam tak wspaniałą rodzinę i bardzo wam dziękuję. Kocham Was.-odpowiedziałam poważanie i zaczęła wylewać kolejne łzy.

-Jak mi Was brakowało.- powiedziałam uśmiechnięta i otarła policzki.

Wszyscy zrobiliśmy misiaczka. Po jakiejś godzinie wujek Tomek wraz ze swoją rodziną pojechali do domu, aby przygotować się do wyjazdu. Wszyscy oczywiście wcześniej miło się pożegnali i nie obyło się bez łez. Nie wiedziałam, dlaczego aż tak każdy na to reaguje. Ciekawa podeszłam do Pati i zapytałam się na ile wyjeżdżają ich rodzice usłyszałam..

-Wyjeżdżają na jakiś rok muszę podpisać kontrakt i jeszcze jakieś tam rzeczy tak naprawdę nie interesuje mnie to co oni tam będą robić. Dla mnie ważne jest to ,żeby wrócili wszyscy do domu jak najszybciej.-odpowiedział i próbowała się lekko uśmiechnąć.

-Przepraszam nie chciałam, żeby zrobiło Ci się smutno naprawdę przepraszam.- i spuściłam głowę.

-Nic się nie stało. Takie życie.-odpowiedziała i szczerze się uśmiechnęła. Weszłyśmy do salonu.

-No to co robimy ?-zapytałam.

-No nie wiem może obejrzymy jakiś film albo coś ?

-Spoko to może Paranormal Activity , potem Paranormal Activity 2 i Paranormal Activity 3. Co Ty na to ?- po chwili zastanowienia odpowiedziała:

-Hmm seans filmowy czuję. Uwielbiam horrory ,a masz płyty ?

-No jasne ,że mam bez tych filmów nigdzie się nie ruszam :D.- odpowiedziałam głupio się przy tym szczerząc. 

  Szybko poszłam po płyty. Nigdy nie obejrzałam tych filmów do końca za bardzo się bałam. W sumie obejrzałam połowę pierwszej części i już miałam dość. Tak jak podejrzewała skończyłyśmy na tej scenie przy której zawsze wyłączałam film, a mianowicie, wtedy kiedy chłopak głównej bohaterki próbował przywołać demona. Po krótkim seansie już wystarczyło nam atrakcji na dziś i poszłyśmy do swoich pokoi. 

  Poszłam do łazienki i wzięłam prysznic, po odświeżeniu się ubrałam piżamę z napisem " I'm Mrs. Horan" i położyłam się do łóżka. Długo myślałam jak taka zwykła osoba jak ja może mieć tak wielkie szczęście, mieć tak wspaniałą rodzinę i przyjaciół. Nigdy wcześniej nie powiedziałabym, że moje marzenia będą się spełniać z taką łatwością. Cała moja rodzina zorganizowała to wszystko tak, aby marzenia zwykłej już prawie 18-latki mogły się spełnić, a ja praktycznie nie kiwnęłam nawet palcem. Jestem im naprawdę wdzięczna za to co robią, że chcą mi pomóc i tak o mnie dbają. Za to wszystko nigdy nie zdążę się im odwdzięczyć. Tyle już dla mnie zrobili. Po głębokim myśleniu udałam się do krainy Morfeusza. 

  Rano obudziłam się wyspana, wypoczęta, a co najważniejsze szczęśliwa. Szybko poszłam do łazienki ,wzięłam szybki prysznic i ubrałam się w białą bokserkę, białe vansy, niebieskie rurki i niebieską marynarkę. Włosy związałam w kłosa i zrobiłam lekki makijaż. Gdy zeszłam na dół do kuchni. Była już tylko sama Patrycja. Najwidoczniej jej rodzice zdążyli wyjechać zanim się obudziłam. Kuzynka robiła nam jajecznicę z boczkiem i do tego malinową herbatę. Po śniadaniu zapytałam się Pati czy wie, gdzie jest mój dom. Ona lekko się uśmiechnęła i powiedziała ,że 10 domów dalej.

-No to na co jeszcze czekam! Chodź pomożesz mi się przeprowadzić!- oznajmiłam.

-Dobrze już się uspokój. :D Jak ja kocham, gdy się cieszysz.- powiedziała uśmiechnięta i poszła ze mną po walizki.

  W między czasie przebrała piżamę na różową marynarkę, różowe spodnie, białe conversy i koszulkę z napisem "I Love My City". Szybki krokiem szłyśmy w stronę mojego domu.

   Gdy już przed nim byłyśmy doznałam szoku. Rodzice kupili mi wille z basenem i ogromnym ogrodem.  Nigdy nie przypuszczałabym, że będę mieszkać w takim domu. Chciałam szybko wejść do środka wyjęłam klucze z kieszeni walizki i szybko weszłyśmy do willi. W środku było cudownie. Ogromny salon połączony z kuchnią, w której był mini barek. Piękna duża łazienka. W kuchni wyjście na ogród. Ogród wyglądał cudownie. Moim zdaniem był lepszy niż u rodziców Patrycji. Zauważyłam schody na piętro, gdy po nich weszłam ciągną się korytarz w którym były cztery pary drzwi. Gdy weszłam do pierwszego pokoju od razu powiedziałam, że w tym będę mieszkać i koniec kropka. Był za bardzo w moim stylu. Duży z zielonymi ścianami i zielonym dywanem. Na środku pokoju stało ogromne łóżko z baldachimem. Naprzeciwko niego była ogromna szafa, a na jednej ze ścian zauważyłam zdjęcia moje i mojej rodziny. Koło szafy były dwie pary drzwi.

  Weszłam do pierwszych i zaniemówiłam. Właśnie była w swojej osobistej pomarańczowej łazience. Wszędzie były porozstawiane pomarańczowe świeczki. Czułam się jak jakaś królowa. Przypomniałam sb o drugich drzwiach, a tam znalazłam kolejne pomieszczenie. Ściany były pomalowane na flagę Wielkiej Brytanii no ,a na ścianach pełno plakatów One Direction. Stała jeszcze duża półka, a na niej książki o 1D, kubki z ich twarzami, ich płyty, gazety z wywiadami. Wszędzie byli moi ulubieńcy. Gdy miałam wychodzić z pokoju zauważyłam gitarę klasyczną. Zawsze chciałam nauczyć się grać na jakimś instrumencie. Na gitarze uczyłam się grać od 2 lat, ale to jeszcze dobrze nie brzmiało. 

  W starym domu miałam jakąś starą gitarę i nawet nie miałam czasu, aby ćwiczyć. Na szczęście tutaj wszystko się zmieni. Gdy już wyszłam z pokoju spostrzegłam ,że nie weszłam do ostatniego pokoju na korytarzy. Łapię za klamkę, powoli otwieram drzwi a tam stoi nie kto inny jak....

_______________________________________________________________________

No to mamy już drugi rozdział. Mam nadzieję, że wam się podoba :D Dość długu go pisałam, ale chyba było warto. ;] Wiem ,że świetny to on nie jest, ale ważne ,że jednak jest xd :D No już 22:00 ,a ja dopiero siadam do lekcji xD A to dlatego ,że kilka osób prosiło mnie, abym dodała rozdział jak najszybciej, a więc proszę to dla was <3 :* Jeśli są jakieś błędy to bardzo przepraszam, ale jestem już naprawdę zmęczona. :] To ta szkoła tak na mnie działa. W końcu mnie wykończy :P Jakoś dzisiaj miałam wenę i dość dużo napisałam i jestem z siebie dumna :) Tak, więc zachęcam do dalszego czytania i komentowania. Pamiętaj jeśli czytasz to komentuj dla mnie to wiele znaczy :)

Dziękuję wszystkim którzy mnie wpierają :)

Ps. Niedługo może zacznę pisać imaginy :P

Pozdrawiam Kasie, Paulinę, Dominikę i BlueRose :* 

No i tak na zakończenie trochę chłopców :P ;xx

A co mi tam jeszcze gify :P

Jeśli nie działają to wybaczcie :P